Trap niet in deze 4 valkuilen bij het maken van een CO2-footprint

Valkuil 1: Niet periodiek monitoren

Tegenwoordig zien we gelukkig dat steeds meer organisaties regelmatig de data induiken om bij te sturen indien nodig. Doe je dit nog niet? Gemiste kans! Periodiek monitoren van alle data rond duurzaamheid zorgt dat je datakwaliteit omhoog gaat, dat je kunt bijsturen als je een afwijking in de gegevens ziet en het geeft je input om je beleid aan te scherpen indien nodig.

Valkuil 2: Collega’s en leveranciers niet op een goede manier betrekken

Een belangrijk en noodzakelijk onderdeel van CO2-reductie is het meenemen van collega’s en leveranciers in jullie beleid. Iedereen zal z’n steentje moeten bijdragen om jullie doelen te halen, maar dat lukt alleen als ze weten dat de organisatie bezig is met CO2-reductie en op welke manier. Helaas is het niet voldoende om even snel een bericht op het intranet of de website te delen. Het werkt het best als je jouw stakeholders actief betrekt in jullie reductiebeleid, bijvoorbeeld door ze te vragen om mee te denken over mogelijke oplossingen. Daarbij helpt het als je de manier waarop je communiceert aanpast aan de doelgroep. Bij de directie of leveranciers deel je de boodschap op een andere manier dan dat je die deelt met alle medewerkers. In de Carbon Manager vind je handige dashboards die je kunt tonen aan al deze verschillende groepen voor meer betrokkenheid.

Valkuil 3: Gebrek aan intrinsieke motivatie

Misschien een open deur, maar maak geen CO2-footprint en bijbehorend reductiebeleid alleen omdat de wet- en regelgeving of een leverancier dat van je vraagt. Wet- en regelgeving kan natuurlijk de aanleiding zijn, maar neem dan altijd de tijd om met een betrokken team na te denken over jullie doelen en de motivatie erachter. Soms moet die motivatie nog wat groeien, ook dat is niet erg. Blijf dan vooral je collega’s informeren en betrekken bij die stip op de horizon die jullie voor ogen hebben.

Valkuil 4: Denken dat het klaar is als er een reductieplan is

Soms zien we dat er hard gewerkt wordt aan de footprint en een reductieplan, maar dat het daarna stil valt. Terwijl het dan eigenlijk pas begint. Er moet uitvoering gegeven worden aan het beleid. Dat betekent bijhouden of de beschreven maatregelen daadwerkelijk genomen worden, wanneer en wat het effect daarvan is. Het helpt als een interne adviseur het reductiebeleid aanjaagt die de organisatie goed kent. Die weet het best welke routes te bewandelen en bovendien staan collega’s en leveranciers meer open voor het verhaal van iemand die ze kennen, dan van een adviseur van buitenaf.

Welke valkuil herken jij?